Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Erat enim Polemonis. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Rationis enim perfectio est virtus; Sedulo, inquam, faciam. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Equidem e Cn. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. De quibus cupio scire quid sentias. Restatis igitur vos; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Negare non possum. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid, de quo nulla dissensio est?

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Age, inquies, ista parva sunt. At certe gravius. Explanetur igitur. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed quid sentiat, non videtis. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Nos vero, inquit ille; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Id enim natura desiderat. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Numquam facies.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ut aliquid scire se gaudeant?

Immo alio genere;

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Deinde dolorem quem maximum? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quae contraria sunt his, malane? Odium autem et invidiam facile vitabis. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.